Religijność w życiu preppersa

Wpis całkowicie subiektywny. No, zastrzegłem, więc mogę pisać ;-) . Odnoszę wrażenie, że religijność (nie fanatyzm religijny) jest be i fuj, jakby życie religijne stało w sprzeczności z przygotowaniami. Jakby życie modlitewne wykluczało zdrowy rozsądek i przygotowania. Czy religijność wyklucza przygotowania? W mojej ocenie całkowicie - NIE. Czemu ten aspekt życia wielu ludzi jest pomijany w przygotowaniach? Po co te sfery od siebie oddzielać?

Źródlo grafiki (link)

Jestem praktykującym katolikiem i nie ukrywam tego. Uczestniczę w niedzielnej mszy (nie tylko w niedzielę, są też inne święta i uroczystości), modlę się, staram się żyć w zgodzie z zasadami mojej religii. Jestem też mężem i ojcem dwójki wspaniałych córeczek. Jestem też trochę minimalistą. Jestem też pracownikiem. Jestem działkowcem, przyrodnikiem, rasowym belfrem. I (chyba) jestem też preppersem. Mógłbym jeszcze wymieniać kim jestem ale nie ma to większego sensu. Te wszystkie aspekty mojego życia się zazębiają, tworzą mnie jako osobę. Bycie mężem i ojcem determinuje skalę przygotowań, bycie pracownikiem określonej firmy wpływa na moje finanse a tym samym na skalę przygotowań, bycie katolikiem determinuje ( w jakimś stopniu) moją aktywność zawodową. Wszystko ze wszystkim jest ze sobą powiązane. Nie ma sensu dalej mnożyć przykładów. Każdy (chyba) zapewne rozumie o co mi chodzi. Dlaczego więc (w imię poprawności politycznej ?!) miałbym pomijać aspket religijności (nie próby nawracania i jakiejś indoktrynacji) w swoich przygotowaniach? W końcu fakt mojej religijności determinuje chociażby wyposażenie celu ewakuacji - mam w domku działkowym Pismo Święte oraz różaniec. 

Podczas prac działkowych (a bardziej po ich zakończeniu) naturalnym jest dla mnie coś takiego, jak modlitwa osobista, by plony były udane. Nie przewiduję też okradania kogoś, by w czasach kryzysowych coś zdobyć. Oczywiście, któs może zarzucić mi kilka rzeczy - że nie jestem w stanie przewidzieć, jak zachowam się w sytuacji zagrożenia, lub że bycie "dobrym człowiekiem (uczciwym na przykład)" nie musi ściśle zależeć od fakty bycia religijnym. Możliwe. Jednak to właśnie przykazanie "Nie kradnij" wyznacza u mnie granice możliwości zdobywania określonych dóbr.

W sumie humorystycznie. W końcu w Piśmie Świętym, na upartego, można doszukać się zaleceń prawie preppingowych. Ot chociażby przypowieść o pannach roztropnych i nieroztropnych (przykładowy link do tekstu). Oczywiście przypowieść dotyczy spraw bycia gotowym na "przejście tam". Można jednak odnieść to właśnie do przygotowań w dosłownym znaczeniu - że trzeba być ogólnie przygotowanym i mieć zapasy. 

I co jeszcze. Jestem katolikiem, więc nie wyobrażam sobie nie uczestniczenia w mszy świętej. Przecież to także w jakimś stopniu będzie determinować moje "potrzeby" w ciężkich czasach. No zapewne nie będę chodzić do kościoła pod ostrzałem - chociaż kto wie. W tym wpisie rozwinąłem aspekt religijności, jako skali potrzeb (link). 

Nie do końca więc popieram postulaty, że preppers nie "powinien" dyskutować na tematy religijne w chociażby grupach fb. Bo to rodzi niepotrzebne konflikty? Zauważyłem, że nawet marka konserw w zapasach może prowadzić do gównoburz i zażartych chamskich dyskusji połączonych ze wzajemnym obrażaniem się i wyzwiskami. Natomiast mam Znajomych, z którymi zdarza mi się rozmawiac na tematy religijne (szeroko rozumiane), pomimo wielokrotnych różnic w poglądach. Dyskusja na poziomie. W końcu szacunek do drugiego człowieka nie musi być zależny od jedności światopoglądowej. Oddzielanie religijności od przygotowań uważam za coś nie do końca naturalnego. A fajnie by było podyskutować na jakimś prepperskim forum o chociażby (ot przykładowy wątek) jak dzień święty święcić, gdy z różnych powodów nie można iść do kościoła (synagogi, meczetu, sali świadków Jehowy). Albo rzetelna dyskusja związana z katolickim "zakazem" jedzenia mięsa w piątki. A właśnie po kilku dniach udało się zwierza upolować a własnie jest piątek. Znaczy ja wiem, że akurat w takiej sytuacji grzechu nie ma, ale... czmu o tym nie dyskutowac sobie. To tylko przykłady, dla niektórych może nawet infantylne.